Pierwszy kolorowy film Antonioniego, pokazuje świat oczami kobiety, która nie potrafi odnaleźć równowagi psychicznej po przebytym wypadku samochodowym. Samotność człowieka, niezdolność przełamania uczuciowych barier dzielących ludzi, konflikt między potrzebami psychiki a presją nowoczesnej cywilizacji – to problemy podejmowane przez reżysera nie tylko w tym filmie. Tu jednak znalazł on dla ich wyrażenia nową formę poprzez wykorzystanie koloru, który współgra z akcją filmu, jego nastrojem a przede wszystkim stanem psychicznym bohaterki. Za ten film Antonioni otrzymał statuetkę Złotego Lwa na festiwalu w Wenecji.
