Ferzan Ozpetek mierzy się z altmanowską wielowątkowością, ale czyni to z umiarem, wdziękiem i inteligencją. Z każdym dziełem reżyser przybliżaswoją definicję szeroko pojętej, często nieakceptowanej, „normalności” czy też „poprawności”. Wszystko jest konstruktem, często niszczonymprzez konwenanse i banały, które odzierają z wolności i radości uczucia. Ferzan Ozpetek w sposób piękny i trafny portretuje na ekranie kobiety i wczuwa się w ich potrzeby i kondycję . Nie są kruche i zagubione, wręcz przeciwnie, są silne i walczące, pozostając jednak romantycznymi. Gwiazdą filmu jest Kasia Smutniak. Jej rola jest przejmująca i niezwykle wiarygodna także ze względu na metamorfozę, którą aktorka przeszła tracąc sporo na wadzę do roli chorej na raka Eleny. Historia ta jest peanem na rzecz triumfu pamięci. Mówi o tym, że prawdziwa miłość nigdy nie umiera, bo ożywa za sprawą pielęgnowanych wspomnień.
