Unikatowy, bardzo rzadko pokazywany film Felliniego zaliczany niekiedy do gatunku mockumentary. Zrealizowani dla włoskiej telewizji „Klauni” opowiadają o jednej z największych fascynacji reżysera – cyrku.
Ten quasi-dokument jest jednym z najbardziej osobistych filmów reżysera, jego wyznaniem miłości do sztuki jarmarcznej, opowieścią o rozdarciu artysty między wulgarnością a wzniosłością. Szalonemu komizmowi Klownów, w których prezentowane są poszczególne występy największych mistrzów cyrku, towarzyszy jednocześnie gorycz i smutna refleksja nad przemijalnością i kruchością tego świata.
Film, mimo swej realistycznej ramy, pozostawia przede wszystkim wrażenie zrealizowanej niezwykłymi środkami, głębokiej metafory sztuki – jej mocy przetwarzania i wzbogacania rzeczywistości, sztuki jako magicznego obrzędu odsłaniającego nowe pokłady ludzkiej wrażliwości i istotę prawd uniwersalnych.
