„Długie pożegnania” ukrywa alegorię epoki, opowiadający historię rozłąki matki i syna, chęci trwania w niej, ukazuje tęsknotę i sytuacje bez wyjścia.
Film zgodnie z rozporządzeniem Komitetu Centralnego Partii na Ukrainie, nie mógł być wyświetlany publicznie. Film był zabroniony ze względu na tzw. formalizm i za naśladownictwo zachodu, zaczynając od Antonioniego, a kończąc na czeskiej „nowej fali”. (kinorosja)
