Trwająca blisko dekadę wyniszczająca wojna w Wietnamie przyniosła nie tylko ogromny chaos, śmierć i zgliszcza, ale również wiele tysięcy nowych istnień.
Większość amerykańskich żołnierzy nie chciała ponieść odpowiedzialności za spłodzone potomstwo, odmawiając kontaktu z dziećmi. Dla porzuconych Wietnamczyków, dla których figura ojca jest niezwykle ważna kulturowo i religijnie, oznaczało to życie w poczuciu gorszości i społeczne wykluczenie. Z ostracyzmem zmagał się też Sang, bohater Dziecka z pyłu Weroniki Mliczewskiej. Mężczyzna po 50 latach otrzymuje unikatową szansę poznania ojca, jednak żeby spełnić swoje największe marzenie musi zostawić rodzinę i opuścić Wietnam na zawsze. To co wydawało się najtrudniejsze, było jedynie wstępem do bolesnego zderzenia się z rzeczywistością.
Polska reżyserka towarzyszy bohaterowi w jego rozterkach, jest przy nim podczas pierwszych wzruszających kontaktów z amerykańską rodziną, a potem nie opuszcza go w pierwszych miesiącach pobytu w Stanach Zjednoczonych. Wyobcowany, nie znający angielskiego Sang czuje się osamotniony i rozczarowany. Bliska relacja z ojcem zdaje się być niemożliwa, na przeszkodzie staje nie tylko bariera językowa czy trauma powojenna, ale przede wszystkim ogromne różnice kulturowe.
