Festiwal Animator 2017: Salon odrzuconych siedemdziesięciolecia

Opis filmu

Z okazji kolejnych okrągłych rocznic polskiej animacji przyjęło się mówić przede wszystkim o jej wielkich i zasłużonych międzynarodowych sukcesach. Zbyt często jednak zapominamy, że polscy twórcy przez dużą cześć tego czasu borykali się z wieloma problemami, nie tylko natury czysto produkcyjnej (na przykład brakiem nowoczesnego sprzętu). Przede wszystkim musieli liczyć się z cenzurą, która nie oszczędzała nawet uznanych twórców. Witold Giersz również nie ustrzegł się interwencji. Jego „Gwiazda” (1984) była rozpowszechniana w niezwykle wąskim zakresie. Kłopoty animatorów nie skończyły się wcale z upadkiem Polski Ludowej, chociaż tym razem o kręgosłup moralny Polaków zaczęły dbać inne czynniki: politycy i redaktorzy telewizyjni. Przekonał się o tym zwłaszcza Andrzej Czeczot, którego dwie serie filmów „Przychodzi baba do doktora” (1991-93) i „Bajki dla dorosłych” (1996) zostały dość szybko zamiecione pod dywan i próżno ich szukać w oficjalnych filmografiach reżysera z Internetową Bazą Filmu Polskiego na czele. W zestawie: PAN PIÓRKO ŚNI, Wasilewski, 1949, 10’ TRAKTOR A-1, Nehrebecki, 1950, 10’ WIKLINOWY KOSZ, Kijowicz, 1967, 8’ PTAK, Czekała, 1968, 9’ DESANT, Szczechura, 1968, 5’ W SZPONACH SEKSU, Antoniszczak, 1969, 9’ LEKCJA FRUWANIA, Krauze, 1973, 7’ Z ŻYCIA OWADÓW CZYLI LOT TRZMIELA, Oraczewska, 1979, 9’ DROGA Z PRZEJAZDEM STRZEŻONYM, Warchał, 1980, 9’ ABY DO GWIZDKA, Komorowski, 1981, 6’ OBRABIARKA, Kalina, 1981, 2’ PRZYCHODZI BABA DO DOKTORA - GINEKOLOG, Czeczot 1993, 3’.