Pamiętnik to inaczej podróż w czasie. Uznany filmowiec (Nagroda Un Certain Regard w 1988 na festiwalu w Cannes za fillm Raymond Depardon patrzy wstecz na swoje życie zatrzymane w materiałach filmowych, zamkniętych przez lata w piwnicy. Od czołgów jadących przez Pragę w 1968 roku do ludzi, zabitych na ulicach Caracas, klęski głodu w Biafrze, po dwa lata spędzone w Czadzie. W tym filmie znajdziemy wszystko: azylantów we Włoszech, szpitale psychiatryczne we Francji, Alana Delona, Nelsona Mandelę, Godarda, paryskie sądy. Prawdziwy przekrój Francji… Depardon dokumentował miejsca, o których większość filmowców i reporterów mogła tylko pomarzyć. Nougaret, która występuje w filmie w roli narratora, montuje jego historię w luźną chronologię zdarzeń przemieszaną z teraźniejszością. Depardon jeździ po Francji samochodem turystycznym, pieczołowicie ustawia swój staroświecki statyw i fotografuje odchodzącą w niepamięć ojczyznę. Widzimy go również w roli prowokatora, pracującego przy swoim pierwszym filmie opowiadającym o ministrze finansów, późniejszym prezydencie Giscardzie D’Estaing. Dzięki temu mamy szansę zrozumieć, czym tak naprawdę jest proces filmowania. A.P. A journal, a voyage through time. He photographs France, she rediscovers the unseen footage he has so carefully kept: his first steps behind the camera, his TV reports from around the world, snatches of their memories and of our history.
89%
