Głos Sokurowa

Opis filmu

Aleksander Sokurow to jeden z najsłynniejszych reżyserów kina autorskiego i bez wątpienia jeden z najlepszych rosyjskich twórców filmowych swojego pokolenia. Określany mianem „opętanego wizjonera” tworzy filmy nowatorskie, choć głęboko zakorzenione w rosyjskiej kulturze. Film pokazuje filmowy świat reżysera i jego poglądy, ale daleki jest od typowej biografii. Sokurow dywaguje tu na temat kina, kultury i polityki, ujawniając tym samym własną metodę pracy i sposób myślenia. Olbrzymią rolę odgrywają w tym filmie wywiady z reżyserem, kręcone przez 5 lat w różnych miejscach w Petersburgu, ukochanym przez Sokurowa mieście, które odegrało niebagatelną rolę w jego życiu i twórczości. Już na wstępie reżyser opowiada o własnej odwadze i zapewnia, że jeśli nie mógłby pracować w Petersburgu, z pewnością wyjechałby z tego miejsca. To właśnie magiczne przyciąganie miasta, które tak bardzo kocha w połączeniu z nieocenzurowanymi poglądami reżysera na politykę Rosji w ostatnich latach tworzy w tym filmie niezwykle ciekawą pespektywę. Poznajemy kulisy powstawania filmów Sokurowa i reakcje, jakie wzbudzały ze strony mediów i rosyjskiej władzy. Dowiadujemy się, że choć pesymistyczne spojrzenie na Rosję wywodzi się z jego wieloletniej batalii z rosyjską władzą zakazującą jego filmów, to poczucie rezygnacji reżysera nie dotyczy już tylko przeszłości, lecz również teraźniejszości. Jest on nadzwyczaj dobrze świadomy obecnej sytuacji w Rosji i jej polityki. Sokurow opowiada również o prowadzonej przez siebie walce o zachowanie zabytkowych budynków w Petersburgu i rozczarowaniu współczesnym Lenfilmem, który po sprywatyzowaniu działa jak koncern zarządzany przez ludzi o wątpliwych umiejętnościach. Sokurow obawia się też o los kina, które jego zdaniem nie przetrwa testu czasu i jakości, bo jego język się starzeje. Przede wszystkim jednak zadaje pytanie o moralną odpowiedzialność artysty, który poświęca swoje życie sztuce i którego siła artystycznego wyrazu nie słabnie pomimo upływu czasu.