Film Konstantego Meglickiego to jedna z trzech polskich przedwojennych ekranizacji opery Stanisława Moniuszki opowiadającej o nieszczęśliwej miłości Halki, wiejskiej dziewczyny, do panicza Janusza Odrowąża. Nie jest to jednak wierna adaptacja dzieła Moniuszki. Jerzy Braun wykorzystał w scenariuszu jedynie główne motywy libretta. Obraz zrealizowano w roku 1929, kiedy trwała jeszcze epoka kina niemego, ale pojawiały się już pierwsze filmy dźwiękowe. W kinach film ten był wyświetlany w tym czasie z tzw. ilustracją śpiewno-muzyczną, nagraną na płytach gramofonowych. W 1932 roku producent filmu zdecydował się udźwiękowić „Halkę”. Arię Jontka zaśpiewał Władysław „Ladis” Kiepura, brat słynnego Jana Kiepury.
