Akcja sztuki rozgrywa się w ciągu dwóch dni za kulisami prowincjonalnego teatru, gdzieś w głębi Rosji, na przełomie XIX i XX wieku. Władysław Zawistowski, autor adaptacji i scenariusza, wykorzystał dziesięć opowiadań Antoniego Czechowa. Pokazał teatr i aktorów – ich wzloty i upadki, małe i wielkie tragedie, śmieszności i fanfaronady. Pretekstem do wejścia za kulisy teatru jest historia pechowego stroiciela fortepianów. Atanazy Murkin nie może znaleźć swoich butów, które podpity posługacz omyłkowo wstawił do pokoju sąsiadki. U owej damy co wtorek bywa aktor Blistanow, który nie zauważył pomyłki i wrócił do teatru w nie swoich butach, zresztą znacznie porządniejszych. Aktor Unyłow, który ponoć 16 razy wychodził przed kurtynę, i teatralna miernota, Szczypcow, właśnie zastanawiają się w swojej garderobie, na co wydać nędzne grosze otrzymane po benefisie. Dla nikogo nie jest przecież tajemnicą, że aktorzy cienko przędą, a teatr
podupada finansowo.
