Niełatwo takiej dziewczynie jak Raša - obywatelce szwedzkiej bałkańskiego pochodzenia i muzułmance - znaleźć nową pracę. Zostaje zwolniona z fabryki, gdzie pakowała sałatę do plastikowych misek. Nie skończyła szkoły średniej, a musi utrzymać ukochanego ojca. Uczęszcza na zajęcia pomocy psychologicznej dla bezrobotnych i ze wszystkich sił stara się znaleźć pracę. Odkrywa, że kraj w którym postanowiła żyć, nie zapewnia wszystkim równych szans. Mówi reżyserka: "Chciałam zrobić film o ludziach, których zawsze kochałam, ale których częścią wstydziłam się być. Chciałam przedefiniować wizerunek Szwecji i narodową tożsamość Szweda. Chciałam, by główną rolę odegrała mocna, zadziorna, bezpośrednia muzułmanka z klasy robotniczej, która ma w dupie to, co inni o niej myślą. Chciałam oddać relację ojciec-córka, jakiej nigdy nie oglądałam na ekranie, gdy byłam młodą dziewczyną. Chciałam opowiedzieć o współczesnych młodych ludziach w środku europejskiego kryzysu bezrobocia, którzy starają się jakoś zaadaptować w pełnym sprzeczności społeczeństwie."
