Na przełomie X i XI wieku, na terytorium starożytnej Armenii, święty Grzegorz z Nareku, jeden z największych poetów i uczonych ormiańskich, mistrz życia kontemplacyjnego, napisał Księgę śpiewów żałobliwych. To arcydzieło literatury ascetycznej i mistycznej, pisane w obliczu Sądu Ostatecznego, zajmuje się istotą ludzkiego grzechu i zła, wobec którego człowiek jest bezsilny – problematyką, która mimo upływu lat nie traci na ważności.
