Już we wczesnych filmach krótkometrażowych Makavejev ujawnia swoje ironiczne spojrzenie na jugosłowiańską rzeczywistość. Młoda kobieta próbuje kochać się z parkowym posągiem przedstawiającym półleżącego nagiego mężczyznę. Lecz mimo usilnych prób wzbudzenia w pomniku namiętności – ten pozostaje zimny i nieczuły.
