Udział czeskich lotników w szeregach brytyjskiego RAF-u podczas II wojnie światowej był w komunistycznej Czechosłowacji przemilczany. Dopiero nadejście politycznej odwilży w trakcie Praskiej Wiosny zmieniło sytuację. Skorzystał na tym Jindřich Polák, tworząc pierwszy film poświęcony losom lotników – hołd dla ich bohaterstwa.
Osią fabuły są dzieje załogi pewnego bombowca. Reżyser zamiast budować zwartą, potoczystą narrację postawił na ciąg epizodów, dzięki czemu udało mu się oddać „zwykłość niezwykłości” pracy pilotów. Ich wojenna epopeja obejmuje również codzienne sytuacje, gdy próbują odnaleźć się w nowym otoczeniu i wbrew wszelkim zagrożeniom zbudować namiastkę normalnego życia. Niebiańscy jeźdźcy cieszyli się w czechosłowackich kinach ogromnym powodzeniem, ale po pacyfikacji kraju w sierpniu 1968 roku patriotyczne przesłanie i podkreślenie woli walki w każdych okolicznościach źle się kojarzyło. W efekcie film trafił na półki na 20 lat. Do tej tematyki czeskie kino powróciło dopiero w 2001 roku, gdy Jan Svěrák nakręcił głośny Ciemnoniebieski świat.
