Chociaż Chen-Hsi Wong umiejscowiła swoją opowieść o dorastaniu w konkretnych realiach (Singapur, lata osiemdziesiąte), to w centrum jej zainteresowań nie leżą historycznospołeczne detale, lecz uniwersalne problemy i emocje. Syafiqah i Huat, główni bohaterowie filmu, zaprzyjaźniają się pomimo niesprzyjających okoliczności – łączy ich chęć ucieczki od trudnej sytuacji rodzinnej i szkolnej dyscypliny. Reżyserka cierpliwie obserwuje ich kolejne eskapady w okolice kanału burzowego, gdzie dzieci odnajdują dla siebie ostatnią bezpieczną przystań. To jednak tylko tymczasowe schronienie – niezrozumiały i mroczny świat dorosłych nieubłaganie przypomina o swoim istnieniu.
