Film dotyczy dramatycznych wydarzeń z okresu II wojny światowej, kiedy po po wybuchu wojny III Rzeszy z ZSRR i zawarciu układu Sikorski-Majski, ogłoszono amnestię dla setek tysięcy Polaków więzionych w sowieckich łagrach. Zaczęto wówczas tworzyć Armię Polską pod dowództwem gen. W. Andersa, z którą udało się ewakuować do Pahlevi w Iranie ponad 37 tys. cywilów, a wśród nich wiele tysięcy dzieci. Główny ośrodek opieki nad nimi zorganizowany został w Isfahanie, gdzie stworzono dobrze wyposażone obozy, szkoły i ochronki.
To właśnie ocalone niegdyś dzieci – uczestnicy wydarzeń sprzed 70 lat – powiadają w filmie o swoich losach, pobycie w sowieckich łagrach i życiu na irańskiej ziemi. O Polakach wypowiadają się także serdecznie Irańczycy, którzy pamiętają ich z wojennych lat, a sam film jest niewątpliwie gestem serdecznej pamięci wobec tych Irańczyków, którzy przyszli kiedyś tak chętnie z pomocą polskim "dzieciom Isfahanu".
