Jedna chwila może odmienić całe ludzkie życie, naznaczając je na zawsze smutkiem i cierpieniem. Tak było w przypadku Any i Leo, doświadczonego traumą z dzieciństwa rodzeństwa, które nie może odnaleźć dla siebie miejsca w dorosłości. Rozdzieleni za młodu, targani bolesnymi wspomnieniami z sielankowej przeszłości, które zostały w jednej chwili przekreślone niezrozumiałą decyzją ich ojca, egzystują z dnia na dzień w coraz większej emocjonalnej próżni. Ana żyje na pograniczu rzeczywistości i seksualnej fantazji, zamieniając czułość na zmierzające w niebezpiecznym kierunku wrażenia czysto fizyczne. Leo z kolei to pracujący w fabryce samotnik, który nie jest w stanie nawiązać z nikim głębszego kontaktu, a jego najważniejszą więzią wydaje się być ta z napotkanym na ulicy psem-przybłędą. Czy jest dla nich jeszcze jakaś nadzieja na normalne życie? Opowiedziany nade wszystko obrazem i dźwiękiem, Plástico to film o zagubieniu, którego nie da się wyrazić żadnymi słowami.
