Paulina Ibek realizując ten film komunikuje się z pracownikami i pacjentami hospicjum domowym dla nieuleczalnie chorych dzieci Alma Spei. Budując z nimi relacje, w okolicznościach dla większości z nas nieakceptowalnych, wręcz potwornych, staje się pośrednikiem miedzy bohaterami a widzami, pokazując jak pięknie można żyć i życie innych wzbogacać. Mimo wszystko.
