Psychoanalityk Giovanni prowadzi spokojne życie u boku rodziny. Monotonię tę gwałtownie przerywa śmiertelny wypadek, któremu ulega syn mężczyzny, Andrea. Początkowo bohater nie potrafi pogodzić się z zaistniałą sytuacją i zastyga w paraliżującej rozpaczy. Z biegiem czasu Giovanni i jego żona rozpoczynają jednak trudny proces oswajania się ze stratą. Przy okazji oboje zdają sobie sprawę, że choć szczerze kochali syna, tak naprawdę nie wiedzieli o nim zbyt wiele. Niespodziewanie zaprzyjaźniają się z dziewczyną Andrei, która wprowadza ich w jego prywatny świat. Pojawienie się młodej kobiety dodaje bohaterom otuchy i przyspiesza ich powrót do normalności. Pełna łagodnej melancholii aura Pokoju syna zachwyciła jurorów festiwalu w Cannes, którzy przyznali dramatowi Złotą Palmę. Nagrodzony na Lazurowym Wybrzeżu film to niejedyne dzieło w dorobku Morettiego podejmujące temat radzenia sobie z odejściem bliskiej osoby. 14 lat później włoski reżyser – z równą klasą – powrócił do tych kwestii w Mojej matce.
Opracowanie: Piotr Czerkawski
