Pokonać noc

Opis filmu

Przez dwa lata Sylvain L'Espérance obserwował wstrząsane kryzysem ekonomicznym Ateny. Filmował tych, którzy nie pozwalali się zepchnąć z ulic w socjalny, polityczny czy medialny niebyt: przypierane do murów przez policyjne tarcze sprzątaczki z ministerstwa finansów, domagające się przywrócenia do pracy. Romów, którym buldożery zrównały z ziemią osiedle; zwykłych mieszkańców, którzy nagle stali się bezdomni, oraz tych niosących pomoc ateńczykom pozbawionym dostępu do podstawowej opieki medycznej. Nocami reżyser towarzyszył nielegalnym emigrantom i uchodźcom, czyniąc widzialnymi tych, od których odwracamy wzrok. W jego eseju bezradność, gniew i osamotnienie przekuwają się jednak w potrzebę solidarności, potrzebę zmiany. Elegancki, skonstruowany jak poemat esej Kanadyjczyka ożywia ducha protestu, przypominając, że także w kinie poezja bywa najbardziej rewolucyjnym i radykalnym medium. Najskuteczniejszą bronią filmowca jest zaś czas - w tym wypadku 285 minut, niezbędne, by pokonać noc. Sylvain L'Espérance o tym, czym jest dla niego opór: Protest przeciwko siłom, które chcą wszystko nadzorować, przeciwko psom łańcuchowym i politykom oszczędnościowym, przeciwko TINA - przekonaniu, że “There is no Alternative” - i tym, którzy chcą wszystko zdławić; przeciwko gazowi musztardowemu i sarinowi, Baszszarowi al-Asadowi, Trumpowi, Putinowi i ISIS, ich sprzymierzeńcowi. Protest przeciwko jadowi i poczuciu niemocy, przeciwko drobnemu faszyzmowi, który zawłaszcza dusze i faszyzmowi państwowemu, który zabija. Protest w imię swobodnego przepływu osób, w imię braci migrantów, matek samotnie wychowujących dzieci i zwalnianych sprzątaczek. Protest z bezrobotnymi, bezdomnymi, więzionymi pisarzami i poetami. Protest w imię grup teatralnych i ich krzyku wolności. Protest z Pierem Paolem Passolinim i Lavem Diazem, Patrickiem Chamoiseau i Dieudonné Niangouną, Nicolasem Klotzem i Élizabeth Perceval, Nelly Arcan i Marguerite Duras, Jeanem Genetem i Achillem Mbembe, Edwardem Saïdem i Nurrudinem Farahem, Mauriziem Lazzarato i Enzem Traverso, Tasosem Livaditisem i Arisem Alexandrou, Judith Butler i Frantzem Fanonem, Mahmudem Darwiszem i Krystianem Lupą.