Post Pxrn Film Festival Warsaw: Nieznośna lekkość ciała

Opis filmu

Bez wyobraźni nie odzyskamy widzialności naszych ciał w ich szerokim spectrum: tańca, ruchu, przekraczania kulturowej normatywności czy zwykłej zabawy. Filmy z tego bloku prezentują różne strategie – od „innych” ciał kobiecych, o których widzialność zabiega od lat Emilie Jouvet, francuska feministyczna artystka po ciała wyobrażone, surrealistyczne jak w pracach brazylijskiego artysty Marcelo DaVilla. Przyjrzymy się także „zwrotowi choreograficznemu” w sztuce współczesnej, w reprezentowanej przez Michaela Portnoya i wyprodukowanej przez Steirischer Herbst pracy o tańcu, seksie i przyjemności. Bo przyjemność jest ważna, wszystkie_y mamy do niej prawo, i wszystkie_y mamy prawo cieszyć się ciałem – nawet jeśli wciąż są tacy, którzy nie potrafią sobie tego wyobrazić. W zestawie: *NAFF SINIŠA Anglia, 2022, 2’. Jak może wyglądać życie pod kamieniem? *Digital Skin/Pele Digital Marcelo Denny & Marcelo D’avilla Brazylia 2019, 4’. Co przenika przez twoją skórę? Konceptualny video-art badający obszary traumy i pożądania. *Progressive Touch Michael Portnoy Austria 2020, 12’. Taniec i seks w trzech różnych odsłonach. Film „mistrza performance” wyprodukowany na zamówienie austriackiej imprezy artworldowej Steirischer Herbst *My Body, My Rules Emilie Jouvet Francja 2017, 71’. Emilie Jouvet jest jedną z najbardziej progresywnych, feministycznych artystek wizualnych. W „My Body, My Rules” oddaje głos i przywraca widzialność ciałom, których seksualność jest nietypowa, ukryta, łamie kulturowe normy. Jouvet gra z wiekiem, rasą, kształtem ciała i kanonami piękna, tworząc galerię intymnych portretów. Film wpisuje się w strategie wizualnego oporu alternatywnych estetyk.