Dokument ten stanowi próbę spojrzenia na Powstanie Warszawskie oczami kobiet, zarówno tych, które uczestniczyły w akcjach dywersyjno-sabotażowych, pracowały w szpitalach i dołączały się do budowania barykad, jak i tych, które siedziały w schronach, rodziły dzieci, opiekowały się starszymi, czy też były dziećmi. Nie znajdziemy w nim ocen słuszności wybuchu powstania, bądź szczegółowych opisów walk, ale poznamy różne odpowiedzi na pytania, jak kobiety radziły sobie z prozą życia, z „kobiecymi sprawami", ze strachem i śmiercią.
