Jacques Lacan definiuje spojrzenie jako coś zewnętrznego wobec podmiotu. Spojrzenie czai się w ciemnym oknie, w mijanej bramie i łypiącym migawką obiektywie kamery. Dziewiętnastoletnia Eve Heller w młodzieńczym impulsie powieliła gest Filipa Mosza z Amatora, licząc na to, że kierując kamerę na siebie, uzyska pełną autonomię – stając się jednocześnie dyspozytorem i obiektem spojrzenia.
Rok produkcji: 1981–2010
Opracowanie: Stanisław Liguziński
