Najbardziej polityczny film Priita Pärna, w którym autor odzwierciedlił zeitgeist epoki pierestrojki – uchwycił klimat zawiesistej apatii wewnątrz zatomizowanego społeczeństwa współtworzonego przez przedstawicieli gatunku Homo Sovieticus. Opowieść o czwórce artystów, których wątki w enigmatyczny sposób się przeplatają, by w punkcie kulminacyjnym scalić się we wspólnym akcie (re)kreacji, niesie uniwersalną analizę mechanizmów, przy pomocy których systemy totalitarne kontrolują ekspresję twórczą.
