gatunek: muzyczny, dokumentalny Rzecz zaskakująca w filmografii Munka – subtelna, pogodna, urzekająca impresja filmowa pozbawiona słów, w której pierwsze skrzypce gra muzyka codzienności, a tłem jest warszawska starówka. Kamera towarzyszy w przechadzce kilkuletniej uczennicy klasy skrzypiec (w tej roli córka poety Juliana Przybosia, Julia). Dziewczynka jest przewodniczką widza po staromiejskich zaułkach, ukazanych jak gdyby jej oczami – z dziecięcą świeżością spojrzenia, wrażliwością na detal i na muzykę. Instrumenty w tej symfonii codzienności są różne – grają strojone właśnie kościelne organy, ale także „gra” miotła dozorcy, „grają” młotki szewców, butelki podskakujące na parapecie czy silniki motocykli. Przez moment na ekranie pojawia się sam Munk, jako człowiek w budce telefonicznej. Gdzieś w dalekim tle – echa powstania warszawskiego. Munk był melomanem, twórcą szczególnie wrażliwym na muzykę i dźwięki w filmie, na współbrzmienie i wzajemne uzupełnianie się filmowej wizji i fonii. Ta wrażliwość jest widoczna zarówno w jego pełnometrażowych dziełach, jak i w krótkich formach. Spacerek… stanowi jej najpełniejsze odzwierciedlenie. Muzyka Andrzeja Markowskiego – pomysłodawcy filmu – jest tu mistrzowsko zespolona z obrazem. [Źródło: Mirella Napolska - Jarocka, Nowe Horyzonty ] Pokolenie, reż. Andrzej Wajda - Polska, 1954 - 83' gatunek: dramat, wojenny Warszawa, okres okupacji hitlerowskiej. Stach rozpoczyna pracę w stolami Berga. W zakładzie działa komórka Armii Krajowej. Jeden z robotników, Sekuła, jest marksistą i członkiem Gwardii Ludowej. Zaprzyjaźnia się ze Stachem i tłumaczy mu istotę kapitalistycznego wyzysku. Zachęca młodego chłopca do nauki. W szkole po lekcjach aktywistka ZWM Dorota agituje uczniów do walki przeciw okupantowi oraz o nowy sprawiedliwy porządek społeczny. Stach jest zdecydowany wstąpić do ZWM i szuka kontaktu z Dorotą. Kradnie pistolet, własność AK, ukryty w stolami. Na zebraniu komórki ZWM składa przysięgę wojskową. Później agituje kolegę Jasia Krone, lecz ten odmawia w trosce o swego ojca. Stach zostaje niesłusznie oskarżony o kradzież drewna i pobity przez niemieckiego oficera. Chłopcy postanawiają się zemścić. Jasio Krone wykonuje wyrok posługując się skradzionym pistoletem. Stach i Dorota zbliżają się do siebie. Na majówce chłopak opowiada o zabójstwie Niemca. Dziewczyna jest oburzona z powodu naruszenia zasad konspiracji. Wybucha powstanie w getcie i chłopcy udają się na akcję pomocy walczącym Żydom. Kradną niemiecką ciężarówkę i zostają ostrzelani przez wojskowy patrol. W czasie ucieczki ginie Jasio Krone. Akowcy szukają skradzionego pistoletu w warsztacie i w domu Stacha, lecz zostają przepędzeni przez jego sąsiadów z robotniczej dzielnicy. Stach staje się pełnoprawnym, zakonspirowanym członkiem ZWM i zostaje dowódcą plutonu. Dorota decyduje, że chłopak przez pewien czas będzie mieszkał w jej mieszkaniu. Następnego ranka Stach schodzi do pobliskiego sklepiku, a gestapo w tym monecie aresztuje Dorotę. Ukryty za kontuarem, widzi dziewczynę schodzącą po schodach do więziennej karetki... Do samotnie siedzącego Stacha podchodzą chłopcy i dziewczęta z jego plutonu. Po twarzy chłopca spływają łzy. Film przełomu, zwiastujący koniec okresu realizmu socjalistycznego i narodziny polskiej szkoły filmowej. Jest artystyczną zapowiedzią najwybitniejszych osiągnięć nowego kina drugiej połowy lat pięćdziesiątych: Popiołu i diamentu oraz Kanału Andrzeja Wajdy. [Źródło: Stowarzyszenie Filmowców Polskich ] Małgorzata Markowska:
