Samodzielnym debiutem reżyserskim Antonína Mášy był Hotel dla cudzoziemców, film, który był poetycką opowieścią o młodym poecie, wyróżniającą się na tle ówczesnej kinematografii czeskiej. Natomiast w drugim, nakręconym dwa lata później Spojrzeniu wstecz reżyser posłużył się realistycznymi środkami wyrazu. Za podstawę scenariusza wziął autobiografię pisarki Mileny Honzíkovej. Centralnymi postaciami tego dramatu psychologicznego są scenarzysta filmowy František, mający dokonać adaptacji powieści profesor Olgi Machovej, w której opisała ona swoje traumatyczne przeżycia z czasów nazistowskiej okupacji. Między 30-letnim, przeżywającym kryzys życiowy Františkiem a mądrą, poukładaną kobietą, starszą o dziesięć lat, dochodzi do konfrontacji poglądów, m.in. z powodu zaangażowania politycznego Olgi. Główne role zagrali Petr Čepek i Jiřina Třebická, koledzy z praskiego teatru Činoherní klub. Rola Olgi była pierwszą dużą filmową rolą Třebickiej, za którą w roku 1968 zdobyła nagrodę Trilobit.
