Technika
Co było przedmiotem fascynacji technologicznej w połowie lat 20. XX wieku? Bez wątpienia łączność i możliwość przesyłania dźwięku na odległość. Radio stało się medium dekady, a film pokazuje jego różnorodne zastosowania, ilustrowane atrakcyjnymi ujęciami z obszarów pracy, domu i rekreacji. Temat ten dał operatorowi pretekst do włączenia scen przedstawiających popularne wówczas dyscypliny sportowe oraz obecność nowych technologii w codziennym życiu.
Film promujący radio został wyprodukowany przez Praesens-Film z Zurychu i Commerz-Film z Berlina dla Schweizerischen Rundspruch Gesellschaft (Szwajcarskiego Towarzystwa Radiowego).
Karta z kroniki szaleństwa
Film opowiada o starszym mężczyźnie, pracującym jako dozorca w szpitalu psychiatrycznym, w którym zamknięta jest jego żona. Niegdyś był on marynarzem, którego częste, długotrwałe nieobecności i złe traktowanie żony doprowadziły ją do załamania psychicznego, zabójstwa ich małego dziecka i próby samobójczej. Targany wyrzutami sumienia, zatrudnił się w zakładzie, by mieć na oku nierozpoznającą go ze względu na swój stan żonę. Pewnego dnia zjawia się tam ich córka, która wkrótce ma wyjść za mąż, obawia się jednak, że wieść o chorobie matki jej to uniemożliwi. Od tej chwili w percepcji mężczyzny coraz bardziej zaciera się granica między rzeczywistością a snami na jawie, zarówno marzeniami, jak i koszmarami. Kinugasa zrealizował film przy wsparciu Shochiku, jednej z największych wytwórni w Japonii, i we współpracy z neosensualistami, grupą pisarzy sprzeciwiających się literaturze realistycznej postulujących zaś przedstawianie rzeczywistości przez pryzmat doznań zmysłowych i stanów wewnętrznych bohaterów (zwłaszcza Yasunarim Kawabatą, późniejszym laureatem literackiej nagrody Nobla, autorem historii). Na płaszczyźnie fabularnej sięgnął po popularną konwencję melodramatyczną, a formalnie inspirowała się europejskim kinem awangardowym.
