Dokumentalny esej, którego kanwę stanowi zaprezentowana w 1995 roku instalacja Allana Sekuly zatytułowana Fish Story. Twórcy filmu zadają pytanie o granicę pomiędzy wartościami ekologicznymi i społecznymi, a potrzebą szybkiej i nieograniczonej cyrkulacji towarów. Zwracają uwagę na tytułową zapomnianą przestrzeń – morza, które mimo rozwoju transportu i przemysłu wciąż stanowią materialną podstawę dla przewozu wyprodukowanych towarów. Temat morza i ochrony środowiska pojawia się w publicznym dyskursie jedynie przy okazji wielkich katastrof ekologicznych, w chwili gdy można już jedynie usuwać skutki tragedii a nie im zapobiegać. Zapomniana przestrzeń jest refleksją nad skutkami kapitalizmu, nad społecznym i ekologicznym znaczeniem przemysłu. Twórcy filmują wielkie porty, opustoszałe doki i okolice linii kolejowych, rozmawiając z ich żyjącymi na granicy biedy mieszkańcami.