Muzea historii naturalnej to wielkie i szlachetnie mauzolea. Śmierć jest jednak ujęta tam w ramy naukowości i podporządkowana logice ekspozycji. Nicolas Philibert z uwagą przygląda się tym zwierzętom, wypchanym ciałom-eksponatom, po raz kolejny zadając pytania o patrzenie na zwierzęta w kontekście ludzkich instytucji.
